H.z. Hüseyin (r.a.) ve Kerbelâ (3)

Çok ağladım sızladım kâfir cinnîlere karşı çâresizdim
Neyi nasıl yapacağımı bilemiyor ve de kararsızdım.

Hêtif’den gelen ulvî bir sesle kulaklarım çınladı
“Rasûlün eshâbından biri basradadır onu çağır „diye inledi.

Kim olduğunu bilmeden yüksek sesle üçkere çağırdım
Ey Rasûlün eshâbı! imdâdımıza yetiş diye bağırdım.

Derhal şânı yüce bir zât zuhûr etti, geldi, girdi
Hiç fırsat vermeden, kâfir cinnîleri birbir kırdı.

Böylece bu âcizi kâfir cinnîlerin elinden o kurtardı
Âdetâ zülfikârıyla,şecâatiyle meydanda o muhtardı.

Yanına vardım mübârek ayaklarının tozuna yüzümü sürdüm
Sultânım siz kimsiniz diye sordum ve artık ben hürdüm.

Buyurdu “Rasûlüllahın eshâbından Ali bin Tâlib‘im ben„
Basra şehrine döndüler,diyerek“Bundan sonra hürsün sen„

H.z.Hüseyin buyurdu“Ya Za‘fer memnun olduk hüsnü itikâdına
Ve dahî bize yardıma gelip, vefâkâr dost ve yâr olduğuna.

Eğer girebilirsen insan şekline sana verelim izin
Muharebeye girerek şu haddini bilmiyenleri sıraya dizin.

Ya Hüseyin “insan şekline girmeye yoktur izin„ dedi Za‘fer
Artık H.z. Hüseyinin şehâdetiyle tecellî edecekti Kader.

Mevlüt Bicik
27.02.2006 saat 16.15
Esslingen