H-iç Acısı Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

Büyük umutlar yüklemedim sana,
Sana ve aşkına,
İkiniz birden geldiniz ve ikiniz birden gittiniz,
Kapı aralığından giren bir zemheri soğuğu,
Yağmur düşürmeyen bir bulut gibi kısır,
Cemre düşürmedim mesela,
Baharı hiç hayal etmedim.
Büyük umutlar yüklemedim sana.

Yüzümdeki tebessüm misafirmiş,
Sen kalkınca hepsi kalktı gitti,
Pervazdaki menekşe,
Masadaki orkide,
Kafesteki kuş,
Ardın sıra kalktılar ve gittiler.
Dizinde dinlediğim şiirin yankısı,
Bıçak gibi kesiyor şimdi değdiği yeri.

Kırılmış bardaklarda dolu olan vişne değil,
Kan kızıl.
Kırılmış aynalarda yansıyan bin bir surat,
Bu ben değil.
Anlamsız gülüşler,
Komedi değil.
Dağlardan kopup gelen çığ değil,
Gelin beyazı kırık düşler.

Saçımı dağıtan sokağındaki rüzgar,
Acı hatıralar musikisi.
Bir bedeni sığdıramadığım koltuk altımda,
Yarım kalan aşk romanı.
Yitikler.
Soyisimleri eşleşmeyen kimlikler,
Sandıksız hatıralar,
Paslanmış kapılar.
İçimde katmerleşen hiçlik duygusu.

Dedim ya;
Büyük umutlar yüklemedim sana.
Hiçlikten gelen hiçliğe giden bir hiçim.
Yolum bu.
Şiirleri kim vurdu ya gitmiş meçhul bir şairim.
Benim bu.