Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mükemmel mısralar, akıcı ve yalın bir anlatımla çok güzel bir çalışma...Yazan yüreği kutluyorum. Güneri Yıldız
Hakikat ehlinden geçer yolumuz
Baş altına yastık olsun kolumuz
Ağrıya tutulmuş vay ki solumuz
Bu bir kara sevda duysan olmaz mı?
her dize bir evvelkinden değerli hangisini sececeğimi şaşırdım..
kutlarım şairi
HANDE
'Ben gaip değilim düşte sarhoşum
Hazana pes demiş baharım kışım
Avcını vurduğu yaralı kuşum
Üzerine merhem sürsen olmaz mı?'
mükemmel
tebrikler yüreginizden süzülüp gelen duygularınıza
rüyalar gerçeğin yansımasıdır ne güzel rüya sevdası bu tebrikler
Çok hoş ,çok güzel harika bir şiir.Beğeniyle zevkle okudum.Tebrik ederim.Diğerlerinide listeme aldım müsait olunca okuyacağım.Selam ve saygılarımla Mahperi KOÇ
Osman bey biraz zor olmazmı hem terkisine alacak hem saracak...Yanlış anlamayın sadece sordum... birde sondan ikinci mısrada bir kelime hatası var gibi geldi bana .. sevgilerimle... Bekir tolu
Sn. Öcal
Hikayeden yola çıkarsak:
İşte şair bu. Hayal gücü, hayal dünyası geniş olan,
duygusuyla olylardan, yaşadığı, duyduğu herşeyden etkilenip, kalemine beyniyle doğru emirler verip, yazdıran. MUHTEŞEM. 10
Şiir bahçemden 1001 renk çiçek, bütün sevmeyi bilenlere.
Yan yazılmış bir sekiz kadar sevgiler
Köyümüz üstünde büyük bir kaya
Sunarım muhabbet gökteki aya
Sen atlı gidersin ben ise yaya
Alıp da terkine sarsan olmaz mı?
Hakikat ehlinden geçer yolumuz
Baş altına yastık olsun kolumuz
Ağrıya tutulmuş vay ki solumuz
Bu bir kara sevda duysan olmaz mı?
Toprağın oğluyum candan bir canım
Gönül arzusuyla kaynadı kanım
Rağbete maruzdur unvanım sanım
Yeterli referans saysan olmaz mı?
Ben gaip değilim düşte sarhoşum
Hazana pes demiş baharım kışım
Avcını vurduğu yaralı kuşum
Üzerine merhem sürsen olmaz mı?
Üstadım mükemmel güzellikte bir şiir ama ben en çok bu dörtlükleri sevdim.. puanliyor, selam ve saygılarımı sunyorum.
Mısralar bir gönül sızısı ile inci gibi dizilmiş...İlmek ilmek dokunmuş.Candan Tebrikler...Hâlenur
Mükemmel kare bir gönül incisi dizelerin Can Dost Yürek.Tam puanla tebrik eder,selam ve sevgilerimi sunarım...
Bu şiir ile ilgili 58 tane yorum bulunmakta