H.d 088 Yecüc Ve Mecüç Şiiri - Necdet Erem

Teknolojinin hızla gelişmesi, insanlığı heyecanlandırıyor.
Elimize tutuşturduğu oyuncaklarla oynamak hoşumuza gidiyor.
Onu geliştirme yarışı ve bu yarışı takip başımızı döndürüyor.

Birçoğumuz için bağımlılık yaptığından dolayı, korkulu rüyamız olan uyuşturucudan da öte bağımlısı olduğumuz inkâr edilemez.

Hayatımıza kolaylıklar kazandırmasına rağmen, yaşamın mutluluk oyununa nasıl etki ettiğini düşünemiyoruz.

Teknoloji ile bilginin izdivacından doğan robotlar da şu an insana bağlı ve bağımlı gelişmekte olsalar da!

Sanıyorum yakın bir gelecekte, yapay bir zekâ ile his ve duyguları olan, kendisini düşünen ve üreten versiyonları dünyaya merhaba dediğinde, eseri ile övünen insanın,
eserinin esiri olmaktan kurtuluş yollarını aramaktan daha önemli bir işi olmayacaktır.

Mekanik ve metalik bir vücut, elektronikten de öte sınırsız iletişim imkânı, sınırsız bilgiye, zaman kayıpsız ulaşabilen bir yapay zeka ve hafıza, yüksek teknolojinin sağladığı insana göre sınırsız ve bağımsız güç. Vs.

Kendisini dünyanın hâkimi gören insan, yakın bir gelecekte kendi eseri olan böyle bir düşman ile yüz yüze gelebileceğini acaba düşünüyor mu?

Teknoloji insan hayatına ne getirdi?
Ne götürdü?

Bundan sonra ne getirebilir?
Neler götürebilir?

Kutsal metinlerde dünya ve insanlık için son tehdit olarak haber verilen, Yecüc ve Mecüc, başta BAĞIMSIZ HAREKET EDEN YAPAY ZEKALI ROBOTLAR OLMAK ÜZERE teknoloji ve insan için tehdit unsuru olan araç ve gereçleri olamaz mı?