h.d 074 EN AĞIR HÜKMÜ Şiiri - Necdet Erem

Veren el alan elden üstündür. (Ha.ş.)
Vermenin izzeti, yedirmenin lezzeti, almada ve yemede yoktur.

Sakın tembelliğini yoksulluğuna,
fakirliğini cimriliğine bahane edip kılıf uydurma.

Herkes kendisinden daha yoksul ve muhtaç birini bulup,
o kardeşine yardım ihsan ve ikramda buluna bilir.

Zaten Allah mümin kullarını tarif ederken;
“ellezine yunfikune fisserrai vedderai vel kazimine minel ğayz.”(3/134 Al’imran)
“Onlar, bollukta ve darlıkta Allah için harcarlar, öfkelerini yutarlar,”
diyerek müminlerin vermek için ille de zengin olmalarının gerekmediğinin altını çizer.

Çünkü herkesin yakın çevresinde elinden tutması gereken
kendisinden daha muhtaçlar ve elinde avucunda verebileceği fazlalık bir şeyleri vardır.

İhsanın makbulü, kendisi ihtiyaç sahibi olmasına rağmen,
kendisinden daha muhtaç olanı bulup yardım eli uzatmaktır.

Yarım hurma ile de olsa,
seni yakmak için bekleyen cehennemden korunmaya çalış. (Ha.ş.)

Gaflet içinde tükettiğin hayatta,
seni kurtaracak bir eserin ve emeğin yoksa! ..

Her şeyi senin için yaratmış olan Allah’ın huzuruna,
hangi yüzle, hangi salih amelin ile çıkacaksın?

Cahillik ve cimrilik etme! ..

Unutma ki,
bir gün sende etrafında iyilik yapacak,
cömert insan arama çaresizliği içinde kıvranabilirsin.

Çevresindeki muhtaçlara ilgisiz kalanlar,
dünya sıkıntılarını giderecek cömert bir el ile
dünyada Rahmaniyeti ile muamele eden Allah’ı,
ahirette Rahimiyeti ile değil ADALETİ ile karşılarında bulacaklardır.

Ki bu da
RAHMAN VE RAHİM OLAN Allah’ın (cc.)
kulları hakkında ki en ağır hükmüdür.