Dün!
Kullanılamaz hale getirip,
Mazi mezarına gömdüğümüz,
Heyecanla beklenen umut dolu yarınlarımız değilmiydi?
Yarınlarımızı yok olmayacağına inandığımız,
ebedileşmiş dünlere dönüştürmek daha mantıklı değilmi? .
Hafızamız geçmiş bilgiler ile ezeli,
akıl ve hayalimiz, gelecek sevdası ile ebedi iken.
Ne diye bir birini tüketen dünlerle üzülür,
yarınları Kerem’in Aslısını, Mecnun’un Leyla’sını beklediği bir AŞKA bekleriz.
Sonsuz ve sınırsız arzuları olanın,
üflenmeden sönen, doymadan tükenen,
gelmeden giden şeylerin arkasına takılması,
fanileri baki arzularına GAYE-İ HAYAL yapması ne garip.
Evet,
Dün öldü, yarın var mı,
malına, gençliğine güvenme,
ölenler sadece, fakir ve yalnız İHTİYARMI?
Kayıt Tarihi : 21.2.2011 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!