Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HOCAM BU KADAR GÜZEL DİZLER,BESETEYE VE YORUMA ANCAK PUNA VERMEK DÜŞER ****10 SAYGILARIMLA
Tebrik ve takdirlerimle,
Puanı üstünde selamlar.
TEBRİKLER ÜSTADIM GÖNLÜNE SAĞLIK..
NİCE GÜZEL ESERLERİNİZDE BULUŞMAK ÜMİDİYLE...
SAYGILAR SUNARIM...
Dünya senin olsun yol geçer bir han,
Gül koksun yüreğin şen olsun cihan,
Darılmış vuslata vay gönlü nihan,
Bağrıma taşları indirdi gitti.
***
Bir selam saldın bi ah işittin gibi sanırım ..
yüreğine emeğine sağlık Hocam yüreğin dert görmesin .. ayrıca kutuyorum bestelenmesi türkü olması da ayrı bir güzellik ..
Hocam bence hak ediyorsunuz .
devamını diliyorum . ayrıca emeği geçen herkese de çok teşekkürler seslerin duylması değerlendirilmesi önem verilmesi çok güzel .
başarılı bir çalışma emek verilmiş dizler ve emeğe çok güzel bir ödül .. Tebrikler Osman Hocam nice nicelerine İnşallah . devamı da gelecek biliyorum yürekler susmasın yeter ki ..
selam sevgi şair yüreğinize .
Tek kelimeyle MUHTEŞEM olmuş, Mustafa kardeşimde mükemmel olmuş, sizin ellerinize, Mustafa kardeşiminde ağzına sağlık, tam puanımla yürekten tebrikler, selam ve saygılar.
Mey alıp içeydim no’lur elinden,
Bir umut beklerken seher yelinden,
Geçirdi boynuma zülfün telinden,
İdam sehpasına bindirdi gitti.
Derdimin dermanı gözleri karam,
Tütüyor özlemin oy buram buram,
Direnir zamana baş tutmaz yaram,
Hem biber hem tuza bandırdı gitti.
Dünya senin olsun yol geçer bir han,
Gül koksun yüreğin şen olsun cihan,
Darılmış vuslata vay gönlü nihan,
Bağrıma taşları indirdi gitti.
Her dörtlüğüayrı değerli ve bi okadar da birbiriyle ilintili.Başta söz yazarı sn. hocam olmak üzere tüm emeği geçenlerin elime sağlık. Naime ÖZEREN
Çok başarılı bir çalışma olmuş her zamanki gibi. Kutluyorum, selamlarımla...
Herzamanki gibi şirleriniz mükemmel Buda öyle, Okurken bana büyük bir haz veriyor , çünkü bu Allahın size verdigi güzel bir lutf. Yalın ve gerçek dizeler. Yürekten kutlarım. Sevgili kardeşim...
Keyfle okudum fakat dinleyemedim hocam, sanırım bir sorun var.....tekrar gelicem........
Saygım sevgim ile
'Sevgili ozanım şiir de , beste de güzel. Anlamına uygun bestelenmiş. Türk halk müziği yeni bir pınar göz vermiş. bu onuncu dinleyişim..Yazana ,yakımını yakana notaları dizene sonsuz sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 65 tane yorum bulunmakta