Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İman dolu göğsünle, önlerinde duvardın
Aslan gibi kükredin, düşman safını yardın
Bu vatanın aşkına , kara toptağı sardın
Bu vatandan düşmanı. kaldırıpta atansın
Şehitlikte dans eden anzak senden utansın......Hıfzı özbekmez
hocam yüregine saglık bu güzel tarihimizi kaleme aldıgoınız için teşekkür ediyorum yürekten kutluyorum tam puan yıldırım şimşek
' Şerri kanında boğan ne yüce bir imansın,
Yılmadın İngiliz’den sen Hindu’dan yamansın,
Anladı Zelandalı mevte koşan dumansın;
…..Anafartalar’ımı Kemalimle tutansın,
…..Şehitlikte dans eden anzak senden utansın. '
İMANIN GÜCÜYDÜ GAYRISI YALAN....
KUTLUYORUM ANLAMI ÇOK DİZELERİNİZİ.
SAYGILARIMLA.
İsimsiz kahramanlar için yazılanher şey güzel. Kutlarım.
Çanakkale abide Çanakkale bir destan,
Şehitler diyarısın her tarafın kabristan,
Anadolu neresi taaa neresi Hindistan?
…..Şanlı tarihimizde yenilmez kahramansın,
…..Şehitlikte dans eden anzak senden utansın.
Churchill’in emriyle egeden dolaşıldı,
Armada oluşturup boğaza yanaşıldı,
On sekiz marta kadar günlerce savaşıldı;
…..Mayıncı Nusret’inle gemileri yutansın,
…..Şehitlikte dans eden anzak senden utansın.
Çanakkale zaferi bizim şerefimiz, gururumuzdur hocam. siz de güzel şiirinizle yeniden hatırlatmısınız. kurtuluş savaşına katılan tüm şehitlerimize, gazilerimize Allah'tan rahmet diler size de saygı ve selamlarımı sunarım. tam puan helaldir bu şiire.
Bu günler nice zorlukların sonunda var kılınan günler. Ucu ölüm ve kalımın tercihi ile belirlendiği azaplı günlere dayanan dostu düşmanı seçen günlerin bedeli.
Şimdi Çanakkalw'de giremeyen güçler bankaların %60ını deniz ve tersaneleri , ulaşımı , haberleşme ağını, topraklarını, basınını vs. vs. kiralamış denetleyip kontrol ediyor, şimdi yurdumuzda biz iğreti ve istenmeyen konumundayız. Neyin övünmesini yada kutlamasını ne şartlarda yapıyoruz bilemiyorum.
Çalışmanızı ve duyarlıklığınızı tebrik ederim. Tam puan destekle selamlar...
Boğazdan geçiyordu şehri İstanbul yolu,
Kimi baş verdi sana kiminin koptu kolu,
Varlığınla ayakta Türk yurdu Anadolu;
…..Gelibolu sırtında toz dumana katansın,
…..Şehitlikte dans eden anzak senden utansın
KUTLARIM BAŞARINIZI
TAM PUAN
VE
SAYGILARIMLA
Çanakkale Destanı
Tarih bindokuzyüz onbeş yılında,
Soğuk bir yel çanakkale hanında,
Öyle bir mahşer varki anafarda,
Bomba yağıyor dardanos diyarda,
Varmı ki' böyle destan bu cihanda...
____Gün geçer,aylar geçer,yıllar geçer,
____Yaz gelir geçer,gün geçer kış geçer,
____Ömür geçer,hayat geçer,çile geçer,
____Ama çanakkaleden hiç geçilmez,
____Bir karış toprak düşmana verilmez...
Zafer bizim melekler yardımcımız,
Çok şükür ki! Hakka var inancımız,
Çanakkaleye fedadır canımız,
Korkumuz yok,dökülsün al kanımız,
Yeter ki! sağolsun bu vatanımız...
____Seferber olmuşlar, aslan yiğitler,
____Hazırda durmuşlar düşmanı bekler,
____Gökten iniyorlar bir bir melekler,
____Kahramanın imdadına gelirler,
____Gafil düşmanlar,korkudan titrerler...
Geldi aslanlar ta anadoluda,
Ellerinde sancak,silah kulunda,
Hain düşman çanakkale yolunda,
Kan gövde gidiyor,geliboluda,
Şükür bayrağımız dikildi sonunda..
____Binlerce düşmana karşı durdular,
____Aslan gibi kükreyip şahlandılar,
____Allah Allah diye tekbir aldılar,
____Çanakkaleye bir destan yazdılar,
____Gafil düşmanlara mezar kazdılar...
Biz size minettarız ey yiğitler,
Unutmayız,sizindir bu emekler,
Yoktur sizin gibi,şanlı şehitler,
Hakkını helal edin ey mehmetler,
İnan size yoldaştır tüm nebiler,,,,,,,,,,,
Fatma Alageyik
Çanakkale Zaferini, büyük Türk Ulusuna, Atatürk gibi dahi bir lider hediye etmiştir. Türk bağımsızlık savaşının temelleri, Çanakkale'nin sularında, Conkbayırı'nda ve Anafartalar'da atılmış, bu zaferler Türk Kurtuluş Savaşına maya çalmıştır.tebrikler üstad tam puan,
nur içinde yatsınlar
onlar kurtardı vatanı
ya biz?
kutluyorum yüreğinizi
yazan kaleminiz susmasın tebrikler
selam ve dua ile
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta