Hasretinden prangalar eskiten arif'i hatırlarım,
Bir insan ömrünü neye vermeli? diyen hasreti bilirim...
Kaç zemheri geçti bu merdümgirizlikte,
Elindekileri kaybetmenin kaçıncı seferi bu...
Hani bahçede lavantalar ekmiştin ya...
kışın sert ve kurak bir yerde , hayatta kalabilme ihtimalini sevmiştin belkide ...
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta