Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HOCAM USTA KALEMİNİZ HİÇ SUSMASIN .HER ZAMAN KI GİBİ HARİKA BİR ESER .TEBRİKLER .10 PUAN SAYĞIYLA
açıkçası seslendirilmiş halini dinlemek okumaktan daha etkiliydi.. sanırım ben şiiri güzel okuyamadım :-)) tebrik ederim abi. yine çok ustaca bir şiir olmuş.
Sam esti çöllerde kavruldu vaha,
Uçmadı bulutlar gül açmaz daha,
Kapandı kapılar darıldı şaha.
………Alev sönmüş ise sevda islenir,
………Baş gerdan altına düşer beslenir.
Her zaman aynı beğeni ile okuyorum şiirlerinizi ve tam bir türkü tadında harika. Sevgilerimle...Burcu Bir
Güzel ve derin anlama. Ve hüzne kaçar, yaşamslların; gönülden çiçek açışını bezemiş.
Çok müstesna bir seçkinlikle dokunmuş. Kutlarım tabiiki hakettiği değerleme puanla...
selamlarımla...
EMEKLERE YÜREKLERE SELAM
ÇOK BAŞARILI BİR ÇALIŞMA ÇIKMIŞ ORTAYA
KUTLARIM ÜSTAD
SELAMLARIMLA
TAM PUAN
Sevgili üstadım ;Harika bir eser duyarlı yüreğine emeğine güçlü kalemine sağlık gönülden kutlarım tam puan A.liste Şiiri seslendiren İbrahim Şahın beyede o güzel yorumu için teşekkür ederim haz alarak dinledim ağzına diline sağlık selam ve saygılarımla
Asi Yürek Bir Gün Belki Uslanır
Bulutta yağmuru yakar gözleri,
Dolunay izinde döner gizleri,
Oyalar şafağı cemre sözleri.
……….Karagüle sevdam diye seslenir,
……….Baş gerdan altına düşer beslenir.
Yıldız gibi kayar seher yeliyle,
Ebemkuşağını sarar teliyle,
Köz eder vuslatı gönül seliyle.
……….Çiğ damlar üstüne alı ıslanır,
……….Baş gerdan altına düşer beslenir.
Ummanın dalıdır gönlü Züleyha,
Kerem’e Aslı’dır Mecnuna Leyla,
Öldürür Kays’ını şahidi Mevla.
……….Vurgun yüreğiyle aşka yaslanır,
……….Baş gerdan altına düşer beslenir.
Sam esti çöllerde kavruldu vaha,
Uçmadı bulutlar gül açmaz daha,
Kapandı kapılar darıldı şaha.
………Alev sönmüş ise sevda islenir,
………Baş gerdan altına düşer beslenir.
Akdeniz ruhuyla tüm cevherini,
Götürdü ırağa koyup erini,
Turnalar da bilmez artık yerini.
……….Asi yürek bir gün belki uslanır,
……….Baş gerdan altına düşer beslenir.
Çok güzeldi, her iki arkadaşımı da kutlarım. Saygılar
Akdeniz ruhuyla tüm cevherini,
Götürdü ırağa koyup erini,
Turnalar da bilmez artık yerini.
……….Asi yürek bir gün belki uslanır,
……….Baş gerdan altına düşer beslenir.
ustalara selam olsun......harikaydı ...saygılar
Büyük zevkle okuduğum ve de güzel seslendiriş ile dinlediğim ne büyük bir yürek anlatımı narin sözlerle...Benden TAM PUAN.KUTLUYORUM SANAT RUHUNUZU.
Ah adaşım ah,,bahsettiğin o asi yüreklere o kadar ihtiyacımız varki,,,Seher yeliyle yılduz gibi kayıp geleçekler o yürekler,,,,Saygı ve muhabbetle
Bu şiir ile ilgili 51 tane yorum bulunmakta