Yüz derdim var iken birini desem
Doksandokuz dertten ar eder gönül
Dünyayı sev diye önüne sersem
Acıyı kendine yar eder gönül...
Ummanları versem gölle yetinir
Gül bahçesi varken çölle yetinir
Bir avuç dumanla, külle yetinir
Sevdayı kendine dar eder gönül
Bakmaz tezgahının bulaşığına
Kor ateş doldurur bal kaşığına
Aldanır bir cılız mum ışığına
Alır kıvılcımı har eder gönül
Bu esvet, bu kasvet, bu hasret derken
Bal'a yüz çevirip ağuyu yerken
Sevdalı türküler söylemek varken
Figanın peşine zar eder gönül
Kayıt Tarihi : 15.2.2017 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!