Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gönlünüzdeki sevgi ışığı sönmesin.Saygılarımı sunuyorum.Mahir Başpınar
OSMAN BEY YINE COK GUZEL NAGMELER DOKTURMİŞŞÜNUZ,SON KITA HARIKA.. HAK EDILEN BUTUN SEVDALARA BUTUN GÜLLERE SELAM...TABI KABIRDEN UZAK OLUCAK :)
Yüreğinize sağlık Osman Abi.. Kutlarım kalemi ve yüreği... 10. Tam puanı bırakıyorum kabul buyurun..
Tebrikler...
elinize,yüreğinize,kaleminize diyor.....10 puanımla destekliyorum efendim.....kutlarım..
HANDE
İkimiz arenada, kargımı cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm.
***************************************************
Kime derdim söylesem kaçtılar köşe bucak
Yüreğimde yok derman tutmuyor elim kolum
Ne sevdalı yarim var ne de açılan kucak
Gündüzüm gece oldu deva bulmaz bu halim.
Güzel bir hüzün şiiri okudum yüreğinizden dostum. Naçizane eşlik etmek istedim keyifle.
Yüreğiniz ve kaleminiz daim olsun.
Selam ve sevgiyle.
İkimiz arenada, kargımı cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm
====================================
Tebrikler.
İkimiz arenada, kargımı cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm
sevgili üstadım böyle güzel şiiri okuma zevkini bizi yaşattığın için sana çok teşekkür eder kaleminin daim olması dileği ile
Gönül dolusu sevgi ve saygılarımla.
Bu güzel şiir için ellerinize sağlık
Yine kapına geldim, duy beni, şah-ı maral
Kavrulan yüreğime, çıngı çıngı köz oldun
Ele minnet duymadım, eğer bu ise kural
Kokmamış şu sevdama, örtü oldun yüz oldun
Raksa davet ediyor, kanat vurup uçarak
Türkümüzü söylüyor, bak bütün kelebekler
Aşkın sarhoşu oldum, dolu bade içerek
Kırma sakın onları, her biri bizi bekler
Her sima karanlıkta, nuru sönmüş dudaklar
Aynalar kırk dökük, göstermiyor bak artık
Zamana yoldaş olmuş, çizgileşmiş yanaklar
Dikmeye zeval olur, büyüyüp duran yırtık
Sızılar ambarına tane toplar sol yanım
Merhemi bulamadım, tabip bakmaz yarama
Almış demi uyuşmuş, ölüme hazır canım
Makber yeri fark etmez, değer kıymet arama
İkimiz arenada, kargımı cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm...
YÜREĞİNE, GÖNLÜNE VE USTA KALEMİNE SAĞLIK ÜSTAD. MÜKEMMEL BİR ŞİİR OKUDUM. SAYGILARIMLA...
Açmaz Kabirde Gülüm
Yine kapına geldim, duy beni, şah-ı maral
Kavrulan yüreğime, çıngı çıngı köz oldun
Ele minnet duymadım, eğer bu ise kural
Kokmamış şu sevdama, örtü oldun yüz oldun
Raksa davet ediyor, kanat vurup uçarak
Türkümüzü söylüyor, bak bütün kelebekler
Aşkın sarhoşu oldum, dolu bade içerek
Kırma sakın onları, her biri bizi bekler
Her sima karanlıkta, nuru sönmüş dudaklar
Aynalar kırk dökük, göstermiyor bak artık
Zamana yoldaş olmuş, çizgileşmiş yanaklar
Dikmeye zeval olur, büyüyüp duran yırtık
Sızılar ambarına tane toplar sol yanım
Merhemi bulamadım, tabip bakmaz yarama
Almış demi uyuşmuş, ölüme hazır canım
Makber yeri fark etmez, değer kıymet arama
İkimiz arenada, kargımı cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm
harika ötesiydi.....................saygılar
Bu şiir ile ilgili 86 tane yorum bulunmakta