H a N i Şiiri - Emine Sönmez

H A N İ

Hani dün her şeyi küçümsüyordun,
Kendini gökteki yıldız sanırdın.
Sevmeyi bilmiyor diye hor gördün,
Hani, aşkı gözlerinden tanırdın.

Giden günler geri gelmez, arama,
Neşter vurma, tuz basılı yarama,
Her mevsimin güzelliği var ama,
Sen dört mevsimi de, bahar sanırdın.

Sevda pınarında çağlarım sandın,
Yüksek tepeleri dağlarım, samdın,
Hasretin narına yandıkça yandın,
Gayret etsen, belki de uslanırdın.

Gülen gözlerine oldun pervane,
Bakışıyla oldun deli - divane,
Ayrılığa gerekmiyor bahane,
Veda etse bile onu tanırdın.

Saklamadın ondan hayat yolunu,
Boş yere harcadın, bunca yılını,
Bilemedin, kendi garip halini,
Kesmesen ümidi, onda kalırdın.