gittin gidenden beri aynasına bakınca
güzü kışı dokunur şerleşir gül kokulu
belki istencin yeri yüreğinden yakınca
güzü kışı dokunur ferleşir gül kokulu
can havliyle okunan içini yakar acın
farkına varır mısın başına takar tacın
sevgi bitimsizliği yüreğinde muhtacın
güzü kışı dokunur yerleşir gül kokulu
gözlerini sabaha açtığında gördüğün
gökyüzüne çıkarır sevdasına ördüğün
uyku çiçeğin açar sevgisine sürdüğün
güzü kışı dokunur gerleşir gül kokulu
gülünü verdiğinde dikeni olmayınca
elin ayağınadır içerden dolmayınca
kişiye küsecekse özüne solmayınca
güzü kışı dokunur erleşir gül kokulu
ortalığın ağardı gülleri katmerleşir
aydınlığın yağardı tülleri emerleşir
ozan efem dağardı yolları kemerleşir
güzü kışı dokunur serleşir gül kokulu
200212denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 20.3.2012 08:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!