Benimle
paylaşır mısın hayatı
tüm kusurlarımı
görmezlikten gelir misin
bu koca yürek
zamana düşen arda
Ah! ... isterdim
ölüm okşasın saçlarımı da
öldü demesin kimse
ağlamasın ardımdan
ak giysiler içinde
eşsiz bir düğün
/Dağlar / demir, inler ney
sislere karışır is
perde dili büyür ateşinden /
her öpüş ezgi, her nefestir özlenen
y e n i b i r g ü n d o ğ u m u
belki de veda
Anne beni yıllarca düşün
bir kere doğur
belki kaybolurum birgün
olur mu olur.
bu fırtınalar içinde
İnsanın özünde ne tutkular var
yükselme hırsıyla çıkmaza dalar
kendinden verdikçe çoğu yakalar
aza kanaat etmez ruhunu boğar
keskindir kılıncı her yükselişin
çığlıksız kaldı sesim
ölüm aldı rengimi
uzakları seviyor
kimsesizliğim
boş adımlarım
isteksiz öyle...
O ve Tanrısı bıraktı beni
kapandı pencereler
yakarak tüllerini
bir şarap şişesi çığlığında
ölü günceler
Hiç kimse tutsak edemez onu
ne başlamak yeniden
ne engellemek sonu
saçımızdaki her ak onun oyunu
yüzlerdeki çizgilerden odur sorumlu
bütün gidişlerin en son nefesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!