Çok güzel bir ülkenin en güzel yerinde yaşıyoruz. Güneşin, yaylanın, ürünün bol olduğu ve kimsenin aç kalmayacağı yerdir Çukurova.
Her an aktifliğin, bahar aylarında göçerlerin sürekli devinimlerinin olduğu yerdir kozan.
Sımsıcak dostluğun, samimi arkadaşlığın, olduğu gibi görünmenin Gardaş olarak algılandığı yerdir Adana.
Bazen bizler hayat karmaşası içerisinde var olan güzellikleri görmeyen gözlerimizin olduğunun farkında olmayız. Nedense güzelliklerin kıymetini bizler hep kaybedince anlayabiliyoruz. Kaybetmeden güzelliklerin farkına varabilsek ve onların değerlerini bilebilsek ne kadar hoş olur değil mi?
Ekranlarda Kozanla ilgi güzel görüntüler dönüyor. Dağılcak ve kozan barajı olanca güzelliği ile gülümsüyor. Yemyeşil ormanlar, Dağılcaktan Tufanbeyli’ye doğru giden yol güzergâhında adeta yemyeşil bayramlığını giyiyor. Her taraf Mis gibi çiçek kokularıyla doluyor ve tertemiz bir oksijen havasını teneffüs ediyoruz.
Kozan kalesi yeşillere bürünmüş, Yıllara meydan okuyan kalenin burcunda sürekli anlatılacak hikâyeler alaca kuşlar gibi dönüyor. Hangi yöne dönsen yeni güzellikler ama onu görebilecek gözler lazım.
Cennet vadisine uçuyor gönül gözlerim. Yeşilin her rengi adeta dans ediyor. Akan suyun tatlı nameleriyle ruhumuz gark oluyor. Bu ne güzel yarabbi. Allah özenmiş de yaratmış derler ya. İnsan nasıl şair olmaz, nasıl edebiyatçı olmaz bu Çukurova’da, bu Adana’da, bu Kozan’da.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta