Güzellikler Sendendir Şiiri - Zehra Yaden

Polenler değil miydi, kokuna özenen?
Güllerdi sana benzeyen.
Sen karışınca; zaman akıp giderdi nehirlerden.
Ve ay'dı, yüzünden bir parça alan.
"Sen" diye her gece, karanlığımı aydınlatan.

Kuşlar değil miydi, o meleksi kanatlarından, göklerde seni bekleyen?
Lâlelerdi yollarında yeşeren.
Ve güneşti, kalbindeki ışığı dünyaya gösteren.

Rüzgâr değil miydi, saçlarında dolaşan?
Vurulan ve yorulan ben gibi..
"Sen" diye semâya tutulan yıldızlar, gece mavisinin içinde kaybolur.
Her gece, en iyi parlayandır seni gören.

Ey sevgili, güzelliklerdi senden alan.
Keşke her sevdanın, böyle alıntısı olsa.
Sensizliğin gözyaşları yok.
Sensizken, Yaratan'ın senden bir parça alan güzellikleri var..

Ağır bir sevdaydı bu, yoğunluğu karışmıştı sözlerime..

Ve sendin, sözlerinle kalbimi yara bilen.
Hasretinle polenleri soluyup da, içimde en derinlere çektiren.
Gecelerimi dilediğince üşütebilen.
O güneşi, benden saklayabilmen..
Gökyüzümü dilediğin renge boyaman.
Beni bensiz bırakıp da, senliğine düşürmen..
Benim hâlâ "sen" demem gibi, bırakıp da gitmemem..

Bırakıp da gidememem gibi..