Güzellik, manadır! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bunların hepsi güzel,
Geleceğin, meslekleri olabilir.
Yalnız insanlar!
Evresellik, öğretilerimiz!
Kul olma, gerçekliğimiz,
Sürekli, asimile ye,
Tabi tutulduğunu,
Görmemezlikten, asla!
Gelemeyiz! Gelmemeliyiz!
Yaratılma hilkatimin!
Evrensel öğretileri!
Sadece vicdana!
Mahkûm edilirse!
Yaşamadığımı zannetmem!
Hakikatle, ne kadar örtüşür?
Her geçen gün insanları,
Tahammül olgusundan,
Hoş görü öğretisinden,
Uzaklaştıklarını, gözlemlerken,
Nasıl bir yorum, getireceğiz?
Beni yaratan bir öğretici,
Bir rehber ve mürebbi, göndermiş!
Öğreten kimliğinin yanı sıra,
Rahmet peygamberi olması,
Ayetleri ve ilahi öğretiyi,
Bizzat hayatının, işaret taşları sayması,
Bunu azimetle uygulamasını,
Önemsemeyelim mi? Görmeyelim mi?
Bu manevi iklim atmosferinde,
Yetişmeyi, reddeden bir kimlik,
Mesleki noktada,
Gösterdiği hassasiyet kadar,
Kendini, mazi ve atisini,
Önemsemediği müddetçe,
Bir anlam bulacağını,
Asla ve kata, farz etmiyorum.
Fani olan her şey,
Nereye gideceğini
Bilmek zorundadır.
Bunu önemsemeyenler,
Sadece cazibe karşısında,
Kalabalık oluşturanlardır.
Oysaki maddeyi de, tanımlayan,
Ve anlam katan, terk edilen, manadır.