güzelliğin beş para etmez bende sevdan olmasa
demiş aşık veysel
oysa güzelliğimi gidişinle toprağa verdim. ve sen güzelliğini başka gözlere esir ettin. benimleyken güzelliğim silahım değildi güzelliğim senin gözlerinde güzeldi.
sen güzelliğimde kaldın ondan ileri bir adım atamadın. bu yüzden hiç korkmadım haberçisiydi zaten gidişinin. bir çember içinde dönüp durdun oysa ben çokk uzağında bekliyordum senin aradığın yerden ötelerdeydi düşlerim sen habersizdin. bu yüzden güzelliğim toprak olalı çok oldu senin ölümünden haberin bile olmadı sevdiğim.
bir gün başını kaldırır da öğrendiklerinden sıyrılıp bakarsan göğe düşlerimdeki güzelliğimi belki görürsün maviliklerde. bu bedenin güzelliğinde kalan sendin bense o bedenden gideli çok olmuştu sevdiğim. şimdi sitem edipte dağlarca büyük bir intizarı diziyorsan satırlarına yorulma sevdiğim kır kalemini benim durduğum yere ulaşamaz kelimelerin. sen bebeğim büyüyeceksin daha benim geçtiğim yollardan geçtikçe öğreneceksin her insan aynı değildir ve her insan görmek istersen senin görmek istediğinden ve gördüğünden farklı hallerdedir. sen bebeğim büyüyeceksin. ve bir gün benim sana anlatmak istediklerimi yaşayınca başını vurmuşçasına hissedip kalbini sözlerini dikkatli sececeksin. şimdi ne mektuplarında okuduğum satırlar aklımda ne de bana okuduğun şiirlerde bana söylediklerin. biliyorum çocukça çünkü her satırın. kendini büyümüş ilan eden kimi zamanda hatalarının ardına saklanan her çocuk gibi gururunun ardında mısraların. sen sevdiğim bebeğim bir bebek büyütürken sen de büyüyeceksin ve bir sabah kalbinin sancısıyla uyanacaksın o an yanında uzanan güzelliğin ötesinde bir güzelliğin peşine düşeceksin. ve kimbilir belki beni hatırlayıp ilk o sabah anlayacaksın.
güzelliğim kalbimin eseridir varsa bir nebze; sen hatalarınla çiğneyip geçsen de...
Tamamını Oku
