Güzellik Şiiri - Mehmet Kara

Kalelerden
saldırgana atılan oklar ben;
Çamura saplanan,
yeşeren bendim...
Bendim
çocukların saçlarında parlayan tel;
O saçları asırlardır okşayan el
bendim...

Deniz dibindeki batığın esrarlı yüzü;
Balığın pulundaki ışıltı bendim...
Bendim
Picasso’nun hayalci gözü,
Şekilleri yırta yırta
yıllarca aradığı bendim...

Bendim
-kadın yüreğince izlenen-
zoru koparan bilek;
Kadın kaprisine direnen ben,
-Doğurgan kadındı ama-
Kadın doğuran yürek
bendim...

Bendim
Mona Lisa’daki giz;
Musa heykeline aranan can
bendim.
Köroğlu haksızlık üstüne
atına binerken,
O şiddetle çarpan yürek
bendim...

Bendim
taş çıkarılırken ocaklardan
hasretle aranan,
O taşlarla örülen
binalardaki ruh bendim...

Bendim
el uzatan savaşlar sonunda,
Ölümü donduran ben,
Zeytini toprağa ilk diken el
bendim...

Sen
otur oturduğun yerde
her kimsen.
Ben,
senin yerine
depremler içine girerim.
Gittim çağlar öncesine,
Daha yarım saat önce geldim;
Gök kubbenin yırtığından
sen uyurken sızan bendim....

Gaziantep 1998