Güzelliğin Başa Beladır Kudüs

GÜZELLİĞİN BAŞA BELADIR KUDÜS

Çok güzelsin Kudüs’üm, derdin ondan bitmiyor
Kenan ili Filistin, sana tarif yetmiyor
Beytül Makdis denince, akan sular duruyor
Bunca kutsal yan yana, damarda kan kuruyor
Elhalil’in bağrında, dört Peygamber yatıyor
Tarihimizin kalbi, Elhalil’de atıyor
Kapısında “İbrahim Halilullah” yazıyor
İbrahimi dinleri, beynimize kazıyor
İbrahim, İshak, Yakup, Yusuf peygamberlerin
Ayak bastığı yerler, mevzu oldukça derin
Yunus söylemiş sözü, anla milyon kerede
Yusuflar burada da, Kenan ili nerede
Mescidi aksa’dır o, anlamı uzak mescid
Koruması zor mu zor, çevresi tuzak mescid
Talut’u eleştiren, şimdi yine sahnede
Niyeti baştan bozuk, onun gözü rahnede
Davut’un attığı taş, Calut’u yere serdi
Taş deyip te geçene, ebabiller küserdi
Davut Talut’a damat, Süleyman’ın babası
Aksanın sınırları, yine onun çabası
Süleyman mabedini, kendisi inşa eder
Sebe melikesinin, tahtını getirin der
Kudüs’ü imar işi, Süleyman’a düşmüştür
Peygamber şehri Kudüs, Cennete dönüşmüştür
Kubbetü’s sahre’deysen, gör Muallak Taşı’nı
Kim Miraç’a yükseldi, kim uzattı başını
İsmail’in yanağı, hangi taşa nasiptir
Hangi methiye olsa, bu taşa münasiptir
İmam oldu Muhammed, Peygamberler arkada
Yüzyirmibin peygamber, vahdet vardı fırkada
Nabukadnazar çıktı, şehri yerle bir etti
Altın düştü çamura, düşüreni kirletti
“Çile yolu” burada, “kederli yol” da denir
İsa peygamberimiz, burda göğe yükselir
Düşmanı hiç biter mi, titus yaktı her yeri
Roma gücüne bakıp, efelendi serseri
Müjde sana ey şehir, bak kimler yaklaşıyor
İslam ordusu yolda, iman kalpten taşıyor
Ebu Ubeyde kimdir, iman kalpten tüter mi
Bir avuç ta olsalar, tüm dünyaya yeter mi
Şehir kuşatılmıştı, bebek kadın yerinde
Amaç kan dökmek değil, rahmet var seferinde
Kudüs’ün anahtarı, Ömer’e verilmişti
Ömer’in adaleti, tüm şehre serilmişti
Kudüs Mekke’dir dedi, ganimeti olamaz
Şehir yerinde dursun, çiçek bile solamaz
Ömer bu biz bilmeyiz, onda olup biteni
Peygamber sonrasında, gönlündeki yiteni
Şehre gelen bu huzur, devam etti bir süre
Haçlılar çıkageldi, zulüm doldu yerküre
Şarkın o çok sevilen, sultanı Selahaddin
Kudüs’ü alacaktı, etmişti büyük yemin
Selahaddin bir çocuk, marangoz mimber yapar
Mimber Kudüs için der, çocukta mantık kopar
Kudüs tutsak değil mi, ustam söyle bana der
“Elimden gelen budur, bir komutan fetheder”
Marangoz şuurunun, birazı olsa bizde
Olur muydu o belde, tükenmeyen krizde
Komutanıyla o gün, Kubbetü’s Sahre güldü
Camiye döndü tekrar, prangalar söküldü
Osmanlı’ya katıldı, Yavuz Sultan Selim’le
Bu işler yürek ister, izahı yok çelimle
Yıllar yılı huzuru, nihayet buldu bölge
Siyonizmi kurdular, bölgeye düştü gölge
Abdülhamid direndi, bedeli kandır dedi
Satmamakta ısrarı, Abdülhamid’i yedi
Ne zaman düştü devlet, bölgeye üşüştüler
Kutsal olan ne varsa, birer birer düştüler
İngilizler sahnede, tefrika aramıza
Tuzu ilaç gösterip, basmışlar yaramıza
İsrail denen uru, orada türettiler
Biz uyuya duralım, mikrobu ürettiler
Bölge ülkelerinin, her biri başka gebe
İslam birliği için, çıkarırlar engebe
Kudüs’üm sen üzülme, fatihlerin doğacak
O şımarık haydutu, pis kanında boğacak
Bitirdim zannedecek, çoğaltacak eliyle
Tarih buna şahittir, kalemiyle diliyle
Kudüs’üm sen üzülme, tohumdur gözyaşların
Ekildi gönüllere, bitecek telaşların

(hayri yöndem)