Güzelleşen Boynumdan Şiiri - Akif Kurtuluş

kabul günlerinde balkon arayan çocuklardım
büyüdüm, dalgalı denizler koştum, büyük konuştum

ay, omuzlarımı parlatarak doğardı saçlarımın arasından
göllere tuttukça durmadan genişleyen bir yüreğim vardı
bağırsam sular sıçrardı balıkçıların tuzlu yüzlerine
fenerim yok, pusulam bozuk, kırık kum saatim
saklamıyorum, bitmez sanılan yolların sonundayım
geçemezsiniz dediğiniz sulara bakınca çıkardım yüzümü
bakınca gördüm tiklere bulaşmış kirpiklerimi
yüklenen bütün suçları işledim, kapatın dosyaları
sözetmeyin verilen hükümlerle güzelleşen boynumdan

alın şu tek mermiyi vurun şakağımdan kaza kurşunuyla
bir kuş olur, kanatlarımda boş bir kovanla kalkarım avludan

bir kız, eteklerinden güller düşürerek koşar cesedime