Güzeller Ülkesinde Aşkın Düellosu Var

Açıl denildiğinde zaman penceresine
Gönülden bir yol aldım güzeller ülkesine

İlk girişi ülkenin meşhur Leyla Sokağı
Etrafı çevrelemiş Ferhat’ın sıra dağı

Unutmak yazık olur yanık mecnun çölünü
Nere baksan görürsün kor Kerem’in külünü

Romeonun Julieti sevdiği meşhur kale
Hala yok edilmemiş seneler geçse bile

Bir de prensesi var bu ülkenin pamuktan
Halkına bilgi vermiş bu zavallı konuktan

Tellallar haber salmış düellosu var aşkın
Görsün sevda ne imiş görsün bu cahil şaşkın

Güzeller ülkesinde aşkın düellosu var
Kim galip gelecekse onunki hakiki yar

—

Bay Romeo unutmuş çoktan bayan Julieti
Zira imansız aşkın sakat cibilliyeti

Evvel Mecnun çağırdı davet etti çölüne
Bu çölde bir ot bitmez bu da böyle biline

Yine Mecnun söyledi burası bir bağ idi
Aşkımdan harab oldu bu toprak hep sağ idi

Mecnuna tek kelime söylemeye gerek yok
Çok duydum bu lafları cümlesine karnım tok

İşte beyler Mecnunu yere böyle devirdim
Bir damla gözyaşımla çölü bağa çevirdim

Ferhat çıktı karşıma gösterdi sıra dağı
Dertgâhiye o dağlar sanki örümcek ağı

Ferhatın ayakları gördüm yere çakıldı
Bir of çektim koskoca sıra dağı yıkıldı

Sardılar etrafımı şimdi yedi cüceler
Bin cüceden korkar mı aşık olan yüceler

Yedisini midemde bir güzel ettim hazım
Keramet keyfiyette kemmiyet neme lazım

Görünce tüm aşıklar fos çıktı prensesin
Sıra geldi hesabını görmeye o prensin

Beyaz atın üstünde prensesine dönüp
Ayrılacağız dedi eğer gelirse galip

Büyük lokma ye ama söyleme büyük sözü
Öğrenemedi hala nasıl kör aşkın gözü

Ne bir prens görür o ne de güzel prenses
Duyuldu semalardan kutlu mübarek bir ses

Haykırdı güzeller ülkesinin işte cesur fatihi
Gerçekten aşkı bilen kalpten seven Dertgâhi