Güzeller Şiiri - Ali Yapalak

Kimine kul oldum kimine köle,
Yine de gönlümü yaktı güzeller.
Onların yüzünden düşsem de çöle,
Gönlüme çakmağı çaktı güzeller.

Gelip de giderken fani dünya da,
Eremedim bir gün gani murada,
Eridim kar gibi yandım arada,
Hor görüp sine’mi yaktı güzeller.

Hiç biri derdime derman olmadı,
Deştiler yaramı saran olmadı,
Felekle bir olup aynı tokadı,
Virane gönlüme vurdu güzeller.

Oysa ki onlara taptım gönülden,
Destanlar şiirler yazdım gönülden,
Çaresiz bir mezar kazdım gönülden,
Kahkaha atarak gömdü güzeller.

Yapalak elbette vardır birisi,
Gönlüne olacak yar’dır birisi,
Bini zarar verse kar’dır birisi,
Şereftir namustur ar dır güzeller.

04.07.1997