Güzelleme Şiiri - İsmail Güçtaş

Bir zamanlar uzak bir dağ köyünde,
Saçlarını rüzgarların ördüğü,
Anasının, gözünün tek gördüğü,
İsmini Hatçe Ebe'nin verdiği,
Elleri kınalı bir kız yaşarmış.

Mesut bir kuğu gibiymiş göllerde,
Gözü hep kırmızıdaymış, allarda,
Tazeliği, körpeliği dillerde,
İlden ile dolaşırmış, aşarmış.
Bir zamanlar uzak bir dağ köyünde,
Elleri kınalı bir kız yaşarmış.

Esmer oluşuymuş en büyük derdi,
Dağ yamacındaymış obası, yurdu,
Köyün en zenginiyle en züğürdü,
Vuslat için hep peşinden koşarmış.
Bir zamanlar uzak bir dağ köyünde,
Elleri kınalı bir kız yaşarmış.

Bahtı gibi kara imiş gözleri,
Yaz yaylada, köye iner güzleri,
Su sesi, kuş sesi imiş sazları,
Bulutların peşlerine düşermiş,
Bir zamanlar uzak bir dağ köyünde,
Elleri kınalı bir kız yaşarmış.

Mutlu imiş tatmadan gönlü meşki,
Değişmez evine sarayı köşkü,
Kör Ahmet'in oğlu çelimsiz Aşkı
Yüreğine kor alevler düşürmüş,
Bir zamanlar uzak bir dağ köyünde,
Elleri kınalı bir kız yaşarmış.