Güzelim Şiiri - Oğuzhan Taş

Güzelim derdim sana hep,
gülmeni isterdim,
gül gibi severdim seni,
sana gül verirdim ara sıra,
Seni güldürünce
dünyalar benim olurdu,
Sen üzüldüğün zamanlar,
ben senden daha çok üzülürdüm,
kahrolurdum elimden birşey gelmeyince.

Hayaller kurardık seninle,
saatler boyu,
Karalardım bakkal defteri gibi
olan not defterini,
İçimden gelen aşkı anlatarak.
Sen gülüp geçerdin yazdıklarıma bakarak.

Benim suskun olduğum anlarda,
sen hızla birşeyler anlatırdın,
sanki kötü bir haber duymamak istermiş gibi.
Benim yaptığım saçma espirilere gülerdin,
Belki beni üzmemek için.

Sürekli dörtlükler yazıp
mesajlardım sana bitmez aşkımı.
Allah'a dua ederdim.
seni benden ayırmasın diye.
Aşkımızı herkesten gizlerdik,
kimse bilmezdi sevdalandığımızı.

Hergün baharı getirirdin gönlüme,
Sen gelince güneşler açardı içimde.
Seninle zaman su gibi akardı,
zamanı unutup, çoğu zaman geç kalırdım
Söz verdiğim yerlere.

Senden ayrıldığımızda,
gizlice seni takip ederdim,
sana birşey olmasın diye.
Sen bunu bilmezdin...

Bayramda hediyelerine kavuşmuş çocuklar gibi
olurdum seni gördüğüm gün.
Unutkanlaşırdım, seni düşünmekten.
Kimseye çaktırmamaya çalışırdım,
divane ve avare halimi.

Şimdi benden çok uzaklardasın,
Belki kimlerle hangi tuzaklardasın.
Belki bu satırları okumayıp,
Hep benden uzaklaşacaksın...