Güzelim Şiiri - Osman Alpsoy

Ceylan bakışların ne de derindir.
Sanki zemzem dolu kuyu güzelim.
Başkasının değil, senin yerindir.
Gel de kollarımda uyu güzelim.

Sen gibiler sultan olur saraya.
Hangi rüzgâr attı seni buraya.
Dalgalar da hasret kalır karaya.
Ben seni bekleyen kıyı güzelim.

Karşına çıkınca öylece kalmak,
Yüzüne bakınca hülyaya dalmak,
Kırmızı dudaktan öpücük almak,
Olur, şu fakirin payı güzelim.

Sen uzaktan hedef bense karınca,
Yürüdüğüm yollar sana varınca.
İncecik belinden sıkı sarınca,
Olur, şu gönlümün toyu güzelim.

Salınıp gezerken sanki bir suna.
Cenneti kazansın doğuran ana.
Kalbim bir ok gibi doğruldu sana.
Elimden düşürmem yayı güzelim.

Kim demiş içmeden insan bayılmaz.
Elinden mey içen âşık ayılmaz.
Senin ile geçen günler sayılmaz.
Mantıkta kaybolur sayı güzelim.

Naçizane kalbim senindir bil ki.
Son sözüm ne ise aynıdır ilki.
Sen Kevser ırmağı kim bilir belki.
Soyun huri melek soyu güzelim.

İnan kader değil böyle ağlamak.
Bendeki aşk değil yürek dağlamak.
Senin gibisine gönül bağlamak,
Osman’ın en kötü huyu güzelim.

(27 Aralık 2006)