Atlas halılarda sizler oturun,
Kara çulda oturması güzeldi.
Eskilerden kalmış ise getirin,
Kıllarını batırması güzeldi.
Bana hoş geliyor dağların ardı,
Dağların ardında insanlık vardı,
Ben küçüktüm anam bağ çapalardı,
Taş dibine yatırması güzeldi.
Sevinçle yaşardık her zaman her an,
Dünyaya sığmazdı gönlüme sığan.
Fakir sofrasında pilavla soğan,
Pekmez ekmek batırması güzeldi.
Samimiyet vardı bütün kullarda,
Hatıra bıraktı geçen yıllarda,
Bahar günlerinde tozlu yollarda,
Yaylaya göç götürmesi güzeldi.
Aşık özhaniyim bilmezdim hile,
Bana zevk verirdi çektiğim çile,
Çalışıp terleyip yorulsam bile,
Dağdan odun getirmesi güzeldi.
Kayıt Tarihi : 16.6.2014 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçinde insan olmayan modernleşme, insanları daha çok insansızlaştırıyor, yalnızlaştırıyor.
Bu yüzden, hayatın her saatinde ve hatta her dakikasında içinde insanların olduğu hayat gerçekten canlı, akıcı, sevecen, coşkulu, neşeli ve insanın olduğu her yerde neler var ise onlarla dolu dolu idi.
Evde, odada, bağda, bahçede, tarlada, yolda, derede, tepede, dağda, yerleşim yerlerinin her yerinde insan hareketliliği, canlılığı var idi, ama sohbetleriyle, selamlaşmaları ve hal hatır sormaları ile.
Tebessümleri ve sıcak tavırları ile…
Bir çay, kahve, ayran ikramları ile…
Nasıl özlenmesin böylesi bir hayat?
“Güzeldi” gerçekten güzeldi.
Sevgi saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
TÜM YORUMLAR (5)