Güzeldi Şiiri - Mahmut Özkoca

güzeldi, güzeldili günleri anmak,
uzun sıyah saçlarını özgürlüğüne bırakman güzeldi
boğazıma düğümlenen kelimeler tutsak,
ellerimizi gözlerimizden akan yaşlara açmak,
keşkeli günlerin ıstırabını yaşamak,
ne kadar korkunç bir duyguydu, yine de güzeldi.
ayrılık korkusuyla yaşamak,
iliklerine dek yaşadığını anlamak güzeldi.
ilk öpüş, ilk dokunuş, ilkler…
ve ilkler ne kadar güzeldi,
seninle güzeldi!
chanson pour milan çalıyordu, güzeldi
uzun sürecek sanıyorduk, güzeldi,
hayaller, gülüşler kadar saf,
arzular yaramaz çocuklar gibiydi, güzeldi.
bir kentin tozlu yollarından başka bir kente,
bir ömrü bitirecektik birlikte,
mutluluğu arayanlar bize soracaktı, güzeldi.
yalnızlar limanımıza demirleyecekti,
mutluluk, anladık ki, beklentilerin karşılanması,
sevgi, bir ihtiyaçlar bütünü
aşk, hele o aşk, bir derin kuyu
yine de o kuyuya düşmek, orada ölmek güzeldi.
güzeldi, güzeldili anları anmak,
ve güzeldi güzeldili anlarla yaşamak.
ve güzeldi güzeldili anları anarken ağlamak
öyle çok güzeldili güzel günlerim olmadı
belki de güzeldili güzel günlerin sırrı buydu
kalbimse güzeldili günleri anmaktan yoruldu.
işte yaşam güzeldili günleri anmak ya da yaşamakla geçiyor.
söyle insan kardeşim, sen anıyor musun?
yoksa, güzeldili güzel günler mi yaşıyorsun?