Güzel yaşamalı insanlar güzel gelip gitmeli
Gözleri açılınca bir sonbaharın toprak kokusunda
Gökyüzüne bakıp bir nefeste çok şükür diyebilmeli
Yokluk yoksulluk olmamalı ölümler olmamalı korkularında
Mesela seveni olmalı sevdiği olmalı bu bozuk yaşamda
Bir mendil uzatılmalı gözyaşları yağmura karıştığında
Toprak çiçeği beklemeli yüreğinde büyütmek için
Ve insan korkmadan bir güzel yürekten geçsin
Güzel yaşamalı güzel yürekli insanlar bu dünyada
Masmavi bir hayat bulacak bir sabah uyandığınızda
Kış geldi çocuklar her taraf soğuk her yana kar inecek
Bembeyaz bir örtü koskoca hayatınızı süsleyecek
En yüksek bir dağın en güzel yerinden bir çiçek filizlenecek
Belki bizim göremediklerimiz bizi gökyüzünden seyredecek
Haydi gül kokulu meleğim yürüme sırası bizde
Bırakmayalım geleceği bırakmayalım sömürenlerin eline
Perdeni arala da bir bak dışarda çok güzel bir hayat var
Sende çık senem gülümse yeryüzüne koş koşabildiğin kadar
Dört mevsim yaşamak çok güzel birde çiçekler
Buz tutmuş toprağın bağrından gökyüzüne yükselecekler
Belki yeryüzünden temizdir lekelenmemiştir yıldızlar
Kirlenmiş dünyadan uzaklaşıp oralarda tertemiz kalacaklar
Korkma çocuklar gibi şen ol ve yürü bulutlarda
Sonra çiçeklerle buluşacaksın yağmur olup yağdığında
Belki artık kimse sevmeyecek çiçekleri bu hayatta
Bahçeler soluyor sessizce çiçekler koparıldığında
O zaman yağmur yağmayacak herkes susacak
Hani gürleyen bulutlar çağlayan ırmaklar hep birden uslanacak
Gönül bahçemin çiçeği sensin
Güller bir tek senin gönlünde gülsün
Ağlama gönül gülüm sen hala küçücüksün
21.11.2021
Kayıt Tarihi : 22.11.2021 01:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!