Güzel Yarınların Kızı (91)

Güzel yarınların kızı,
ben çoban kılıklı aşık,
yarını olmayan belki,
ama kapına gelmişim,
tık tık,karşına dikilmişim...
elimde kurumuş bir çiçek
sana vermedim attım yere,
sende kahkaha atmasaydın
belki o kurumuş çiçek
yeşerecekti elinde...
biranda muhasebesini yaptım,
bir hızlı dönüşüm vardı geri
sen masallardaki periydin
ne yapacaksın,böyle bir prensi?
dur,dedin.durmadım
arkamdan koştun
çektin kolumdan,
_al! dedin,
manalı baktım yüzüne,
o zaman daha da anladım.
ben senin sevgine
sende benim sevgime layık değilsin...
hanımefendi dedim
_ben dilenci değilim...
...
_ya neye geldin,
ne işin var kapımızda?
sustum,sustum
başımı önüme eğdim
sırf yine gül diye
_seni sevdiğimi söyleyecektim,dedim...
...
hatta bende güldüm
ama sen gülmedin
şöyle bir tipime baktın,
senin neyine sevmek,der gibi
bana öyle geldi
yanılmışım
_yakışıklısın, dedin
özür diledin benden
_ben bu evin hizmetçisiyim dedin
üzerimdeki elbiseler hanımımın...
...
sanki güneş bir daha doğdu battı.
yere attığım kurumuş gülü aldım
_madem ki öyle,dedim al
bunu sana getirmiştim...
kız öyle bir gülme gülüyordu ki
dünyalar benim oldu derken
asıl bombayı patlattı,
ve hala kulağımda çınlayan
şu sözleri dedi
_salak,aptal
şaka yaptım,şaka yaptım...
dünyalar başıma yıkılmıştı işte
o güzel yarınların kızıydı...
SON