Güzel, hiç bir şeyim yok, suratımda gülümsememle içimden kahkaha atıyorum.
Gözlerim ardına kadar dehşet içinde, kaçırmıyor hayattaki en ufak acıklı anıyı.
Yerde dizlerimi kucaklamış, sırtımı soğuk duvara yaslamış karşıma bakıyorum.
Yakıyorum bir ateş en güçlüsünden kanla boyanmış rüzgar ile büyütüyorum.
Parçacıklar kurutmuş içinde gezdiriyor, büyük alevimi daha da harlıyorum.
Bu içteki yangınlar aleminde, ateşimle başkalarının ateşini yutuyorum.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta