denizi gören bir bankta, diz dize oturuyorduk ve ara sıra yaptığı gibi, aniden bana doğru dönüp “hadi bana güzel şeylerden bahset.” dedi.
o gün önceleri yaptığım gibi, bir hikaye anlatmadım, bir şiir okumadım yada bir kuştan bahsetmedim.
o gün, ona saatlerce kendinden bahsettim.
yüreğimdeki yerinden,
onu gördüğümde ellerimin titrediğinden bahsettim.
hiç duraksamadım ve hiç yutkunmadım.
“…bu yaşıma kadar birçok şehir gezdim ve birçok kadın tanıdım. fakat senden daha güzel şey ne gördüm ne de duydum.” diye bitirdim.
ona döndüğümde, eli yüreğinin üzerinde duruyordu ve gözleri her zaman olduğundan daha çok parlıyordu. aldığı en güzel cevap olsa gerek,
bir daha hiç “bana güzel şeylerden bahset” demedi.
Kayıt Tarihi : 31.1.2017 16:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!