bir hayat çıkıyor ezgilerin ve renklerin içinden
bir umut seziyorum belli belirsiz, sessiz
derinden geliyor, taa insan olmanın nüvesinden
bir gülümseme süzülüyor dudaklarımdan yüreğime
yüreğim, uçsuz bucaksız baharlar ikliminden
coş ve koş anlamlandırdığın tüm bildiklerinle
bir dahası yok diyor, öp diyor hayatın ellerinden
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
