Güzel Ölüm Şiiri - Elif Ayan

Nefesim kesiliyor
Bir yanım eksik yürüyorum
Şimdi yağmur daha derin denizden
Biliyorum…

Bir dağ yamacında dinlenip
Heybemden çiçeklerimi çıkarıp
Savurmak istiyorum rüzgâra doğru
Katmer katmer gül yapraklarını
Sayarak ölmek istiyorum.

Bir erik ağacının gölgesinde
Sessiz sedasız ölüme uzanıp
Ve bir zeytin ağacının
Yamacında gömülmeyi diliyorum.

Ey güzel ölüm
Öyle bir gel ki
Hainlere pusu kuralım birlikte
Yankileri parça parça edelim
Güneşin zaptı yakın diyen kardeşlerimle…

Nazım’a kavuşmaktır dileğim
Görmeyen, konuşmayan, duymayanlara
İsyanımdır bu sevgilim.
Sevda türküsü söyleyenlerin
Yakarışları var kulaklarımda
Umarsızca vatanı bekleyenlere
Ya da hala vatan olduğunu söyleyenlere
Gel güzel ölüm
Birlikte gülelim.

Bana gel
Kollarım açık seni bekliyorum
Stabilize dostlukları terk edip
Yavaşça başımı omzuna yaslayıp
Uyumak istiyorum…
Ey güzel ölüm
Senin sesin yok biliyorum
Sen karanlık
Bense siyah bir gülüm…

Sazının tellerini koparmasın kardeşlerim
Türkü söylesinler ardımdan
Söylesinler ki Hozat yankılansın
Söylesinler ki Hozat yansın, Hozat ağlasın…
Gözlerim kurşun sıkarken
Dudaklarım merhametli
Yüreğim devrim yaparken
Kulağımda melodilerin kırçiçekleri…
Ey güzel ölüm
Bir yanım buz sarayı
Bir yanım alevden almış hazzını
Gel birlikte çıkalım güneşe
Bu bahar akşamı
Saçlarım dağınık
Yanaklarım yanık yanık
Seni bekliyorum
Yüreğimde peygamber sabrı
Gel artık güzel ölüm bu şehir çok karanlık…

12.04.2009
Amasya–20:19