Güzel olan kötüler.

Ey kelimelerin yetmediği güzellik,
Ey beni benden eden güzellik.
Sen nasılda güzel bir kötüsün.
Ben nasılda sevmişim bu kötülüğü.
Aslında ben hep kötüyü sevmişim.
Şimdi sen gittin ya
Ben yine kötüyü sevdim.
Rakıyı sevdim, sigarayı sevdim.
Insanlardan da nefret ettim.
Ama seni hatırlatan şeyler nasıl kötü olabilir ki?
Işte insanlardan bu yüzden nefret ettim.
Onlar bana icki ve sigara kotu dediler.
Ben ise bana seni hatırlattıkları için hep iyiliklerini savundum.
En nefret ettiğim kelime : haklılarmış.
Bana seni hatırlattıkları yerde aynı zamanda öldürüyorlarmış.
Ama ben ne seni sevmekten vaz geçeceğim,
Ne de bana seni hatırlatan şeylerden.
Varsın ölümüm seni hatırlarken olsun.