Güzel Köylüm Şiiri - İnci Germenliler

KÖYLÜ KIZI Rahmetli annem başka işi yokmuş gibi aklına estikçe ablama ve bana değişik kıyafetler giydirir, resimlerimizi çektirip albüme yerleştirmeye bayılırdı. Milli bayramlarda öğretmenler hangi kıyafeti uygun görürse terzilere diktirir, fotoğrafçıya resimlerimizi çekmesi için haber gönderirdi. O zaman fotoğraf makinemiz ve cep telefonları yoktu maalesef. Ne izci kıyafeti, ne gelinlik ne de tuvaletler kaldı giymediğimiz. Henüz 3-4 yaşlarındaydım annem ablama köylü kıyafeti giydirmiş, resmini çektiriyordu. Ben de onları seyrediyordum. Annem bana da köylü kıyafeti giydirdi; "Aman benim kızım ne güzel köylü kızı olmuş" deyince ben korktum ve çığlık çığlığa ağlamaya başladım. " Ben köylü kızı olmam" diyerek kaçmaya çalıştım. O zaman köylü kıyafetini ilk defa görmüştüm. Annemden kurtuluş yok, beni yakaladı. Nasıl ikna etti hatırlamıyorum, zorla poz verdirip resmimi çektiler. Sanırım beni köye götürecekler diye korktum, çocuk aklıyla. Aradan yıllar geçti Orta okula gidiyordum 14 yaşındaydım. Eve geldiğimde ablamı yine köylü kıyafetiyle görünce şaşırdım. Annem; "Çabuk önlüğünü çıkar kıyafetini giy fotoğrafçı seni bekliyor" deyince bu sefer kaçamadım ve resmimi çektiler. Resimler gelince annem çok mutlu oldu Nur içinde yatsın neler özenmiş anneciğim, şimdi resimlere bakınca anlıyorum.