Güzel Kızım Şiiri - Ali Doğanay

Gül beyaz, sen beyaz
Benim ise içimde ayaz.
Bir yanım “yazma” diyor,
Bir yanım da “yaz”.
Sensiz nasıl geçer, bilmem ki bu yaz.

Cennet yüzlüm, can kızım
Verdiğin karar senin,
Ben ise çaresizim.
Mutluluğunu gözlerinde okurken,
Daha güzel bir gelecek yazamazdım sana.

Bir tanem, gül tanem,
Ellerimde büyüttüğüm papatyam,
Can kızım, yürek sızım.
Gözlerini gülerken görmekti arzum
Ve yollarını seçerken.
Sen beyazlar içinde,
Ben kendimden geçerken.

Daim olsun mutluluğun ve yolların açık.
Haber ver, ya da verme;
Başın dik ve alnın açık,
O yollarda sıkça karşıma çık,
Güzel kızım, can kızım.

Bil ki hep yakınım sana.
Gönlündeki neşe ve hüzün,
O gül kokan yüzün kadar,
Her şeyden daha öte.
Arkanda dağ gibi duran,
Bir baban kadar.

Uç kızım, aç kanatlarını,
Göklerde şahinler kıskansın seni.
Ne geçmişin hüznü,
Ne de geleceğin kaygısı kaplamasın seni.
Umutlar yelkeninde bırakıp beni,
Bayrağını daha güzel ülkelerde aç kızım.

Baş parmağımı kavrayamayan
Parmağında yüzük şimdi.
Üzerinde bir gelinlik, yüreğinde serinlik,
Bakışında derinlik şimdi.
Hiç olmadığı kadar, böyle yazılmış kader.
Böyle gördüm ya seni,
Bitti tüm gam ve keder.

Yemyeşil bir bahçeye bıraktım seni.
Güller senin, allar senin, laleler senin.
Kalmadı içimde hüzünden eser;
Orada mis kokulu bir yel de eser.
Dünya’ya bıraktığım en büyük eser:
Can kızım, güzel kızım, yürek sızım.

Rabbim her daim seninle olsun,
Mutluluktan ne varsa evine dolsun.
Hiç çıkmasın, evinde sürekli kalsın.
Bal kızım, can kızım, yürek sızım…
Seni mutlu görünce diner sızım.
Bil ki seni çok seviyorum, can kızım.