Sevişirken gülümsemiyorsun artık
Kısık kısık inlemelerin var sadece
Kırış kırışlaşmaya başlamış plaza kadını yüzünde
Bir hemşirenin elleri senin hissettiğin
Şehvetten bedenin duvarları titrese bile
Fakat ölüm bir semptom değildir ki…
Şeytan Prada giyiyorsa vardır bir bildiği
Senin de öyle…
Nasıl da yakışıyor değil mi tüm bu siyahlar
Matlar…
Ofis koridorlarını, havaalanlarını inleten topuklular
Geçmişteki yoksulluğunu bıçak gibi kesen kredi kartları,
Localarda bıraktığın rujlu izmaritler
Olmuyor, yetmiyor
Hiçbiri bütün hissettiremiyor sana kendini
Baş aşağı tırmanıyorsun birtakım basamakları
Kendi kıçını yalayan bir deliliğe
Adım adım sürükleniyorsun işte
Bu değildi belki istediğin
Ama inandırdın herkesi bir kere
Kayıt Tarihi : 25.7.2019 22:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!