Güzel Kadın; Çirkin Yürek Şiiri - Kemal ...

/Güzel kadın; çirkin yürek/

Hava kapalı,
Belli, yağmur gelici...
Sıklaşan adımlarda düşen bir damla,
Sonra ıslanmaya başlayan bir beden...

Ve bir gayret atılan son adım,
Girişi dar, derince bir mağarada son bulurken...

/Güzel kadın; çirkin yürek/

Bir mum ışığında düşeyezan bir gölge
Ve...
Umutlara vuran yalın bir suret...
Uzaklardan belirir sessizce
Ve dalga dalgadır simaları kederlerin,
Seçemezsin erimeye sürgün bir mumun ışığında...

Yaklaşır kararsız adımlar,
Ve kaçınılmazdır kaçışlar...
Arkanı dönersin, her yanın duvar,
Islak bir mağarada kalakalırsın.

Mum... gölge... duvar...
Korkutulan bir yüreğin sensizliğe açılan kapısıdır.

/Güzel kadın; çirkin yürek/

Kaygan bir basamak,
Daralan bir nefes,
Islak bir beden...
Kesilen yağmurun sesi...
Kör eden karanlık,
Yanması çok görülen bir mumun son vasiyetidir..

***

Bir adım,
Bir adım daha...

Ürperten üşümeler...
Yarasalar dolanır başında,
Karanlıkları aydınlığa yeğdir onlarca...
Karşı duramazsın,
Çıkılmazdadır çıkışlar...

Koşamaz,
Kaçamaz,
Bulamazsın...
Her yer ıslak,
Her yer karanlık...
Nefes kesik, ses cılız...

Kaygan basamaklar,
Her yan taş duvar...
Ve çıkılmaza çıkarmaya çalışan kör yarasalar..

Sönen bir mum,
Buz tutan eller...

Bağlanıp kalırsın,
Güzel bir kadının, çirkin yüreğinde...

Emir Kemal SÜME / 05,04,2004