*Güzel Ístanbulum* Şiiri - Mevlüt Bicik

Ístanbulum! Yine bir başkaydın bu gece,
Bütün Câmîler tıklım tıklım dolmuştu.
Kurân okunuyordu Câmîlerde hece hece,
Dinliyenler gözyaşlarıyla mest olmuştu.

Güzel istanbulum! Bu gece ne kadar
Neşeli ve mutluydun,arz geldi sana dar
Milyonlar koşdu câmîye,oldular sana yar
Doyumsuz bir hâlin vardı güzel istanbulum.

Neydi O! milyonlar salât-ü selâmdaydı
Hâfızlar güzel sesiyle,güzel kelâmdaydı
Ol Rasûl; seni seyrediyordu,göklerde Ay’dı
Toprağının altı bile inliyordu güzel istanbulum.

Güzel istanbulum! kandiller bile birbaşkadır sende
Seninle geçirdiğim kandilleri, çok özledim bende
Öyle içli oluyorki kandillerin,can bırakmıyor tende
Kandillerin ilelebed hiç sönmesin güzel istanbulum.

O muhteşem minarelerin sanki herbiri bir füze
Íslâm ile özleşen adın bile,neşeler saçıyor yüze
Seni anlamak-anlatmak için gerek yok fazla söze
Anlıyanlar sana yeter elbette güzel istanbulum.

Kandillerde; Kandil şekeri satılan çarşılar
Müslüman samîmî duyguyla kandili karşılar
Okunan salâ sesiyle inler yeditepeler,karşılar
Kandilinlede hoşsun-tatlisin güzel istanbulum.

Mevlûdî- nin sana hiçbir zaman bitmez hasreti
Her geçengün yüreğim dağlıyor,hasretin kesreti
Gurbet ellerde sensiz, yaşıyorum sanki! fetreti
Yeter artık gel deyiver! ! ! ! ! ! ! ! güzel istanbulum.

Mevlüt Bicik
09.04.2006 saat 22.10
Esslingen