Bana çok benziyorsun İstanbul
Sen de benim gibi kalabalık ama yalnızsın
Akıp giden arabalar, gelip giden insanlar, ziyaretine gelen yağmurlar..
Hepsine yerin var
Gönlün zengin, kimseye hayır demiyorsun, kırmıyorsun
Bazen bıkıyorsun
Hatta şuan bıkkınsın, yorgunsun, yalnızsın
Gelip de gidenleri özlüyorsun, kuş olup uçanları, tutamadıklarını..
Ama geri gelmiyorlar işte
Belki sırf onların hatırına sırtında bu kadar yük taşıyorsun
Her gün kaç milyon kalp atışı duyuyorsun?
Hiçbiri gidenlerinkine benzemiyor ama değil mi ?
Arıyorsun, dinliyorsun ama bulamıyorsun..
Gündüzlerin ayrı bir renkli, gecelerin ışıl ışıl
Eylül yağmurların, nisan lalelerin..
Her bir köşen ayrı bir güzel, güzel ama sen neden yalnızsın?
Bak, yağmurlar seni sormaya gelmişler
Sırf sen gülümse diye laleler açmışlar
Biliyorum yaşlandın artık, yorgunsun ama
Bir el salla da lalelerin boynu bükük kalmasın
Yağmurlar bulutlara güzel haberler versinler de güneş açsın
Bak senin lalelerin var, yağmurların var
Seni ısıtan, toparlayan güneşin var.
Benim yok.
Oysa ki ne çok ihtiyacım var içimin ısınmasına, buzlarımın erimesine
Sen dört ayrı mevsim yaşıyorsun ya,
Ben bir süredir hep sonbahar yaşıyorum
Yapraklarımı döküyorum hep, hep sararıyorum..
Kayıt Tarihi : 16.3.2020 16:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)