Güzel İstanbul Şiiri - Selime Coşkun

Ey tarihin duvarlarına surlar dayamış,
Ey gözyaşlarıyla ıslanmış bahçelerinde
Nice yetimler yetiştirmiş,
Ey toprağı tarih kokan İstanbul.

Gözyaşımda sen barınırsın
Sessiz çığlıklarımda sen,
Hüznüm doruğa ulaştığında
Beni bağrına basan sen.

Ey çocukların neşesi
Ey tarihin nefesi
Yüreğimin incisi
Ey şehirlerin en güzeli
Sensin güzel İstanbul.

Nice Fatihler yetişmiş topraklarında,
Ve nice âlimler…
Çıldırmışçasına koşarlardı kahramanlar
Seni boğarken zalimler.

Bu cennet beldelerinde
Yetimi sevindiren sen,
Ne oldu şimdi sana ey İstanbul,
Azgınlar seni yakarken?

Nerede şimdi ey İstanbul!
Kötüyü arıtan çağlayanların
Nerede ey İstanbul,
Bağrımda eriyen karların.

Sen değişmedin İstanbul, sen değişmedin.
Senin bağrında üreyen yılanlar,
Yaptı sana bunu arsızlar.
Ağacını yaktılar, tarihini çaldılar
Sen secdeye varırken ey İstanbul,
Seni arkandan bıçakladılar.