Bu güzel insanlar çekip,çekip gittiler
bir gülümseme,bir nefes uzaklığına gittiler,
geriye bile bakmadan,
bir tebessümle çekip gittiler.
Onlar, nurlu ışıklı insanlardı,
onlar papatya onlar kardelendi,
umut bağlandılar sırrı sarmaşık misali
çok uğraş verdi onlar,
ülkemin tüm dağında tepesinde dolaştılar
ve onlar çok anlattılar,çok konuştular..
dediler artık kurtulma zamanı
artık mücadele zamanı
artık savaş zamanı.
Onlar baba idi
onlar ana idi
onlar kardeş,eş,torun idiler.
Savaştı onlar düşman ile
savaştılar Yunan ile Rum ile
savaştılar kahpe ile güç ile
savaştılar yürek ile kan ile
savaştılar açlık ile can ile.
Onlar yendiler
onlar kurtardılar ve gittiler.
Bir gülümseme uzaklığına
bir nefes uzaklığına gittiler
onlar ana idi onlar baba ide
onlar Hasan idi Elif idi Gül idi..
Gönülleri dolu dolu gittiler
gönülleri doldurarak gittiler
onlar yüreklere gittiler
onlar gönüllere gittiler.
Başlarında Atatürk,başlarında en güzel Türk..
gittiler yanlızca gitti onlar
ve başkaları geldiler..
Kara kara geldiler
yüzleri yoktu bunların kalpleri hiç yoktu
sırıtarak geldiler,ağızlarında ellerinde kan vardı.
Ellerinde haram,dillerinde haram
gözlerinde kin vardı.
Yıkarak geldiler,kırarak geldiler,
altattılar onlar yalan söylediler
kahkahalar ile türkü söylediler
çaldılar çırptılar hak adına
vurdular sattılar hak adına
hak adına kirli işler yaptılar
hak adına karalar getirdiler
hak adına kini getirdiler
hak adına töbe töbe....
Onlar geldi şehitler arttı
onlar geldi çirkeflikler arttı
onlar geldi günahlar arttı.
Onlar geldi huzur gitti
onlar geldi barış gitti
onlar geldi Ülkem gitti..
Yaz bunu Nazım, yaz bunu,Ahmet Arif,
Uğur Mumcu yaz bunu.
Gün kalmaz yaza,gün kalmaz haza
bu ülke hiç kalmaz yobaza..
Yaz bunu dostum yaz bunu..
İSTANBUL
03/04/2013
Kayıt Tarihi : 4.4.2013 12:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!