Güzel İnsanlar Şiiri - Fahri Bulut

GÜZEL İNSANLAR
Bir zamanlar sevgi, saygı denen de,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.
Sonsuz itimatta, hele güvende,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Örnek gösterirdi canlar herkese,
Nasihat ederdim, düşmanlı küse,
Düşmanlıkla, küslük dönerdi terse,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Türkçe'm güzel edepliydi lisanım,
Yayılmıştı dört bir yana o şanım,
Bayrak rengindeydi akışkan kanım,
Dostlarım cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Bilgelerden sözler, ozandan sazlar,
Şarkılardan name, türküden hazlar,
Methimi ederdi gelinler, kızlar,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Pozitif enerjim, güleçti yüzüm,
Takdir edilirdi sohbetim, sözüm,
Asla ters düşmezdi özümle, tözüm,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Küfür konuşuyor arada dilim,
Sohbetlerde dürter parmağım, elim,
Döküldü saçlarım açıldı kelim,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Gerici, yobazlar çekip gidende,
Atatürk düzeni geri gelende,
Sevgi, saygı, hatır, gönül bilende,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.

Rızazade, umut ekmeğim, aşım,
Dinci softalarla belalı başım,
Dilerim bahara dönecek kışım,
Dostlarım Cem olup sohbet edende,
Ben gelirdim akla güzel insanlar.
05.08.2021
Fahri Bulut Rızazade