Güzel İmkansız Şiiri - Mehmet Yücel

Tavizle beslenir, güzelin biri.
Sonu olmayanı vermem imkansız.
Sanki bir ben onun elinin kiri.
Aklına fikrine ermem imkansız.

Yaratan tanımaz, güzel yaratık.
O güzellik varken her şeyi batık.
Direniş faydasız teslim ol artık.
Onunla yarışa girmem imkansız.

Kokular dökünmüş boyalar sürmüş.
Doğru söyleyeni kovmuş hor görmüş.
Bir baktım habersiz defteri dürmüş.
Dikenlere dönmüş dermem imkansız.

Ne derse olacak, güzellik onda
Yetipte artacak özellik onda.
Şeytana uyupta sevdiğim anda.
Yıkıp viran eder, örmem imkansız.

Hükümdar benim der hükümlü sensin.
Gücü olan gelsin bu hükmü yensin.
Dedi ben güzelim, Yücel sen nesin.
Kendimi geçerli görmem imkansız.