sevimsizce yaşıyorum
sevimli bir kalbin penceresinde
ve biliyorum,
eskiyecek her şey
göz kamaştıran ne varsa sönecek
belki de, yalnızca bir kaç damla gözyaşı eşliğinde.
gelecek nesillere hediye edecek bir aşk hikayem olmayacak benim de, herkes gibi.
oysa ne çok sevmiştik,
içimizdeki devrimin yüzümüze vuran ışıltılarını.
değil mi?
kaç insan var yeryüzünde diye soracaksanız
iki.
iki tane işte.
sorma niye.
herkes cahildi.
yaşadığım yüzyıl okumak için teşvik bekleyenler kulübüne üyeydi.
ve yazmak için bir insanın
illa ki bir kalbi olması gerekmezdi.
biliyorum
devrimlerle dolu devirlerde reddedilen kalplerin ahı tutacak
ve kıyameti duygusuzlar getirecekti
severken birini.
ve ben televizyonu yüzlerine kapatacaktım yine.
vay be diyecektim içimden.
vay..
ne güzel filmdi.
Kayıt Tarihi : 3.11.2013 17:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)