Yuva yapmaya çalıştığım güzel ev…
Duvarlarına hayallerimi asıp seyrettiğim,
Pencerelerinden bakıp her yeni güne yeni umutlar yüklediğim,
Bahçemde açan her çiçekle yeni teselliler edindiğim güzel ev…
Seni hakkıyla yaşayabilmek için, kapısına bacasına mutlu anlar sinsin diye çabalayıp durduğum;
Ailece, eş dostla kurulacak sofraların hayalini, oğlumla yediğim yetim yemeklere sakladığım güzel evim…
O kadar güzeldin ki!
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta