Tanrı'nın nurundan olmuş gibisin
Seninle denk tutulan her şey bayat
Sesin ilâhi mehtâbı güneşin
Gözlerinden süzülür âb-ı hayat
Ardından doğarsın puslu dağların
Parıldar yüce dağların dumanı
Sonu sensin hep çıkılan yolların
Hayat denen denizin son limanı
Senden mahrum kalınan her saniye
Deryânın dibine batmak gibidir
Tanrı göstermesin hiçbir fâniye
Yaşadığın her gün ölmek gibidir
Ulaşmak için ölmek gerekirse
Durmam yerimde göklere çıkarım
Sarılmak için yanmak gerekirse
Kül olur arş-ı âlâya varırım
Gâipten bir tını sanırdım seni
Meğer en büyük hakikât senmişsin
Biliyorum bu yolun yok bir sonu
Oysa son denilen... O da senmişsin
03.08.2019
Yaşar ÜnalKayıt Tarihi : 18.11.2019 14:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!