Güzel Dost Şiiri - İbrahim Kılınç

Hani beni bana,anlat dedin ya,
Muamma içinde, bocalıyorsun.
Kapanıp evine,kaçıp toplumdan,
Acını acıyla, acılıyorsun.

Ya kendini şehir, dışına atıp,
Ya cevaplanmamış soruyla yatıp,
Ya da sıkıntını, derine katıp,
Aynı kelimeyi heceliyorsun.

Zor geliyor belki, derdini açmak,
Zarardır bünyeye, keder, dert içmek,
Mümkün olur mu hiç, kendinden kaçmak,
Dört duvar içinde geceliyorsun.

Dostlar meclisinde, çekilir nazın,
Böyle biriktirme, çoğalır azın,
Kara kışa döner, baharın yazın,
Kendini üzmeyi, beceriyorsun.